مرا درد و مرا درمان حسین(ع) اســت        مـرا اول مـــــــرا پایان حسین(ع) است
دل هر کـس به ایمانی سرشتـــــه              مرا هم دین و هم ایمان حسین(ع) است
همه عالم به اذن حق تعالــــــــــی            چو عبدی سر به فرمان حسین(ع) است
بهشت و جنت و فردوس اعــــــلاء             همه معلــــــــــول پیمان حسین(ع) است
برای هر دلی جانان و جانـــــــــــی             مرا هم جان و هم جانان حسین(ع) است
عقول جن و انس و هم ملائــــــک              به حقِ حق که حیران حسین(ع) است
چو خواهم روضه ی رضوان به فردا              که من را روضه ی رضوان حسین(ع) است
چرا عالم ز جانش نـــــــــــاله دارد                مگر او هـــم پریشــــان حسین(ع) است
اگر خواهی ز حال عبد مســــــکین            خوشا حالش که مهمان حسین(ع) است

اینجا بهشت سرخ بدن‎های بی سر است

اینجا نگارخانه‎ ی گل‎های پرپر است

اینجا منا و مشعر و بیت الحرام ماست

اینجا حریم قرب شهیدان داور است

اینجاست قتلگاه شهیدان راه حق

اینجا مزار قاسم و عباس و اکبر است

اینجا به جای جامه‎ ی احرام ما به تن

زخم هزار نیزه و شمشیر و خنجر است

اینجا دو طفل زینبم افتد به روی خاک

اینجا به روی سینه‎ ی من قبر اصغر است

اینجا برای پیکر صد چاک عاشقان

گرد و غبار کرب و بلا مُشک و عنبر است